WSPA-NIA-ŁA zabawa!

Nie wiem, ile z Was słyszało o tym miejscu. W czerwcu Zosia była zaproszona na zorganizowane urodzimy właśnie w tej sali zabaw, jednak ze względu na chorobę, impreza nas ominęła. Jednak recenzje i informacje zasięgnięte ze strony sprawiły, że niedługo potem tam pojechaliśmy.

Sala zabaw jest inna niż wszystkie znane mi dotąd. Najbliżej nas są Fikołki, aczkolwiek Zosia nigdy nie czuła się tam komfortowo, a nierzadko organizowanych tam jest az 5 imprez urodzinowych jedne za drugimi. Po każdej wizycie córa była mocno przebodźcowana, co było trudne dla niej, ale też dla nas.

Inca Play się wyróżnia.

Kolorami, a w zasadzie ich ograniczeniem. Każdy taki małpi gaj, jaki odwiedzaliśmy, wybuchał barwami na każdym kroku. Wykończenie przestrzeni zwykle jest bardzo intensywne, co dodatkowo energetyzuje dzieci. W Inca Play kolory ograniczono do węższej palety, białe ściany świetnie wydobywają spokój zielonych i drewnianych dodatków jakie tam zastosowano. Małpi gaj jest trochę utrzymany w zieleniach i szarościach, z pojedynczo występującymi mocniejszymi kolorami.

Muzyką. To znaczy jej brakiem. Nie jest idealnie cicho, sala zabaw jest wystawiona na przestrzeń otwartą centrum handlowego, w którym się znajduje, ale z głośników nie leci żaden dodatkowy bodziec dźwiękowy, poza komunikatami wydawanymi przez pracowników. Nam to bardzo się spodobało, już biegające i krzyczące dzieci stanowią niezłe wyzwanie przy próbach komunikacji z własnymi bąbelkami.

Strefą malucha. Ta mnie zwabiła wizualnie po samej wizycie na stronie. Co zrobić, jestem podatna na taki styl. Jasna przestrzeń, duża i bardzo dobrze zorganizowana jest świetną odpowiedzią na potrzeby dzieci i ich rodziców. Po środku stanął domek na drzewie ze zjeżdżalnią i basenem kulkowym. Oprócz tego jest tam dużo innych atrakcji dla mniejszych dzieci, kilka tablic manipulacyjnych, klocki do motoryki dużej, sensoryczne tablice dla maluszków i wiele innych.

Ukierunkowaniem na dziecko, wszędzie. Tego dowiedzieliśmy się już po wejściu na miejsce, ale okazuje się, że tam można z dzieckiem do 5 roku życia wchodzić na konstrukcję razem z nim. I to był dla nas strzał w 10, dzięki któremu Zosia wreszcie wybawiła się tak, jak nigdy. Moja obecność na górze pomogła też Kornelce, która czasami potrzebowała wsparcia. No dobra, tak szczerze to podjarałam się możliwością wejścia na górę równie mocno co dzieci, chociaż przyznam, że dzieci wymęczyły mnie po wsze czasy ganiając jak szalone po całym placu zabaw. Jakby nie patrzeć niższym stworzeniom łatwiej jest się poruszać po takiej konstrukcji.

Budowaniem poczucia bezpieczeństwa dzieci. Zosia zwykle boi się zjeżdżalni-rur. Przez to, że nie widzi rodziców ciężko jest jej się odważyć. A na tym placu, uwaga (to naprawdę SZTOS!), tego typu zjeżdżalnie są przezroczyste. Dzięki temu szybko przekonała się do zabawy do tego stopnia, że podjęła się nawet zjazdów na bardziej stromych rurach przeznaczonych dla starszych dzieci. W strefie malucha zjeżdżalnia prowadząca do basenu kulkowego również jest przezroczysta. Mimo to Kornelka nie zdecydowała się na zjazd, ona jest dzieckiem piasku i błota, a nie wysokości i prędkości.

Topografią. Zwróciłam jeszcze uwagę na budowę tego toru przeszkód. Praktycznie z każdego miejsca dziecko widzi podłogę, i w żadnym punkcie nie jest otoczone konstrukcją dosłownie z każdej strony. Nasza Zosia w innych miejscach tego typu jak już przekonywała się do wejścia na górę, wybierała trasy wzdłuż krawędzi, a każdorazowe przejście wgłąb wzbudzało dodatkowy niepokój.

Mini wesołym miasteczkiem. Tak naprawdę to 2 atrakcje ustawione na terenie Inca Play. Diabelski młyn i statek. W niemal dowolnym momencie można poprosić obsługę o uruchomienie maszyny, wówczas wraz z innymi uczestnikami można skorzystać z nich w (tak mi się wydaje) dowolnym wymiarze czasu.

Przygodą. Tak, dla starszaków w całej tej przestrzeni ukryto kilka kryjówek z zadaniami i zagadkami. Utrzymane są w (naszym ulubionym) zwierzęcym motywie, a celem dzieci jest znalezienie ich wszystkich.

Jedzeniem. Wreszcie to nie jest jakiś wybór pomiędzy tostami, goframi czy naleśnikami. Na miejscu jedzenie można zakupić w kawiarni, która oprócz standardowego menu ma też coś na obiad, typu pizza, wrapy. Jednak to co wzbudziło we mnie zainteresowanie to to, że mają też menu dla dzieci naprawdę malutkich, na przykład kaszka manna gotowana na miejscu.

Światłem. W sali zabaw jest jasno, ale nie jaskrawo. Sporo światła wpada przez główną kopułę centrum handlowego, a dodatkowe doświetlenie jest w miejscach tego wymagających.

Toaletami. To nie taka błaha zaleta. W wielu takich miejscach jest jedna toaleta dla chłopców i jedna dla dziewczynek, a w Inca Play jest po kilka, dla dorosłych też. Oczywiście sedesy w toaletach dziecięcych są mniejsze a umywalki niższe. Nasza 3-latka nie miała problemu z myciem rąk. Miła odmiana w porównaniu do łazienek, w których jedyne co jest dla dzieci to podest pod umywalką i czasem w toalecie.

O rety, dużo tych zalet. Naprawdę zakochaliśmy się w tej sali zabaw, tym bardziej, że trafiłyśmy na dzień bez grup zorganizowanych.

A czy są jakieś wady? Cena takiej imprezy nie należy do najniższych. My zdecydowaliśmy się na wizytę całodzienną, więc nie zapłaciłam jakoś mało. Na pewno atrakcyjne jest to, że można kupić bilet na 30 minut; 1, 2 albo 3 godzin. Zniżki są też dla dzieci do 2 roku życia, a maluszki poniżej roku w część dni wchodzą bezpłatnie. Dodatkowo honorują “Kartę Dużej Rodziny”, dając zniżkę na niektóre pakiety.

Lokalizacja. To bardziej wada lokalizacji samego centrum handlowego. W zasadzie najgorszy przypadek to jazda z wózkiem komunikacją miejską od strony centrum, ze względu na konieczność korzystania z wind w przejściu podziemnych pod Alejami Jerozolimskimi.

I tak serio, więcej wad nie widzę. Sala idealna. Świetnie sprzyja dzieciom w spektrum czy z różnymi trudnościami, chociażby sensorycznymi.

Wskazówki

• Pora roku: dowolna
• Pogoda: dowolna
• Toalety: tak
• Jedzenie: na miejscu
• Inne: warto mieć swoje skarpetki na zmianę, inaczej trzeba zakupić na miejscu.
• Czas dojazdu z Dworca Centralnego:
  • 🚲 – 20 minut
  • 🚌 – 25 minut

Ocena placu zabaw: 9/10

Cel podróży: Las Bielanski

Warszawskie lasy miejskie są bardzo ważne z punktu widzenia każdego z nas, dzieci także. Gdy zobaczyłam na mapie punkt z placem zabaw w samym lesie, koniecznie dodałam to miejsce na listę do odwiedzenia. Zwłaszcza, że mamy świetny dojazd do niemal każdej strony lasu.

W samym lesie Bielańskim byliśmy już kiedyś na przejażdżce rowerowej. Można w nim zrobić dosyć dużą pętlę podziwiając okoliczną przyrodę. Sporo ścieżek jest przeznaczonych jednak wyłącznie dla pieszych, dzięki temu można zaplanować sobie dłuższy spacer korzystając z leśnej ciszy.

I tak oto trafiłyśmy.

Plac zabaw ma nietypową formę w porównaniu z tymi, do których przyzwyczajona jest większość z nas. Tutaj postawiono na maksymalne wkomponowanie konstrukcji w krajobraz otaczającego go lasu, stąd dosłownie wszystko jest drewniane.

Sam plac jest też malutki. Na samym wejściu wita nas wielka sowa, a kilka drewnianych zwierzątek jest rozmieszoczych w różnych miejscach. Na środku placu znajduje się dosyć duży labirynt, który dzieci mogą wykorzystać na różne sposoby. Klasyczne szukanie drogi wyjścia z labiryntu nie musi być jedynym rozwiązaniem. Zwłaszcza że podłoże, w które powbijane są pale, jest piaszczyste, a same ścianki labiryntu na tyle niskie, że świetnie ćwiczy się na nich zmysł równowagi.

Oprócz tego jednak nic innego nie ma. Stół z ławkami może ułatwić piknikowanie, jednak ilość śmieci dookoła sprawia, że na zwykłą zabawę niezbyt szybko tam wrócimy.

Zalety

• otoczony lasem
• naturalny
• ma miejsce do siedzenia ze stołem
• łatwo dojechać rowerem
• Okolica sprzyjająca spokojnym spacerom

Wady

• zaśmiecony, zwłaszcza wokół stołów
• mała różnorodność aktywności

Wskazowki

• Pora roku: dowolna
• Nasłonecznienie: srednie
• Jedzenie: swoje
• Toalety: brak (las)
• Czas dojazdu z Dworca Centralnego:
  • 🚲 – 45 minut
  • 🚌 – 50 minut

Ocena placu zabaw: 2/10

Czas wakacji w przedszkolu to dla nas świetna okazja do eksplorowania okolicznej natury i miejsc rozrywek. Mieszkając w Warszawie lista obowiązkowych punktów do odwiedzenia wydłuża się każdego dnia. Zaczęliśmy od tego, co lubimy najbardziej, czyli placów zabaw w naturze.

Do Lasu Bródnowskiego trafiliśmy przy okazji wizyty w IKEA. Po drodze zauważyliśmy zachęcająco wyglądający drewniany plac zabaw na polanie pośród drzew. Obowiązkowo więc odwiedziliśmy ten plac przy następnej możliwej okazji.

To co nam się naprawdę bardzo podoba w tym miejscu to maksymalne wykorzystanie naturalnych materiałów, drewno, na ziemi piach zamiast tartanu, itp. Dookola rośnie też sporo dużych drzew (tak, wiem, że w lesie rosną drzewa), które dają cień i ochłodę w upalne dni. Sam plac jednak nie jest schowany pośród drzew, dlatego właśnie dzieci wybierały zabawę w cieniu konstrukcji lub na kocu piknikowym. Przez silne słońce nie dało się też skorzystać z metalowych zjeżdżalni, które były już mocno nagrzane gdy przyjechałyśmy.

Zalety

• drewniane konstrukcje placu zabaw,
• piaskowa nawierzchnia,
• duża ilość drzew (w końcu sąsiedztwo lasu sprzyja),
• spora różnorodność konstrukcji, dookoła umieszczono także gry i zadania dla dzieci.
• Okolica lasu bródnowskiego jest świetna do spacerów!
• Przy placu zabaw jest zadaszony stół z ławkami.
• Kosze na śmieci

Minusy

• Stojaki rowerowe – są przed wjazdem do lasu, ale mocno zachaszczone
• Nasłonecznienie – bardzo duże
• Toalety: brak (w końcu las)
• Jedzenie: brak, jednak z różnych stron lasu są okoliczne knajpy.

Po przejściu całego pomostu z powrotem wskoczyłyśmy na rower i leśna droga wyprowadziła nas w przepiękną Brzozową Aleję. Koniecznie to miejsce odwiedzimy jesienią, gdy las ozdobią kolorowe liście. Teraz też jednak było cudownie, zwłaszcza, że nie było zbyt dużo ludzi.

Tras rowerowych nie ma w tym miejscu zbyt wiele. Aczkolwiek spokojnie można zrobić pętelkę zupełnie nikomu nie przeszkadzając.

Wskazówki:

• Pora roku: wiosna, jesień, zima
• Nasłonecznienie: duże
• Jedzenie: swoje
• Toalety: brak
• Czas dojazdu:
  • 🚲 – 45 minut
  • 🚌 – 50 minut

Ocena placu zabaw: 9/10

Od połowy lipca cała trójka naszych dzieci została w domu z powodu przerwy w przedszkolu. W tym czasie postanowiliśmy trochę ambitniej spędzać czas niż na placu zabaw pod domem. Dlatego niemal codziennie pakujemy się w rower i ruszamy przed siebie.

Cel podróży: Park Szczęśliwicki

Na pierwszy ogień poszedł Park Szczęśliwicki. Dziewczynki już dzień wcześniej chciały wstąpić do niego, gdy przejeżdżaliśmy obok.

W samym parku znajdują się 3 place zabaw. Dwa, sąsiadujące ze sobą, są tuż przy boiskach i basenie letnim. Niedaleko wyciągu jest dodatkowo spora pajęczyna i kolejny plac zabaw. Przy pierwszej wycieczce odwiedziłyśmy place przy basenie.

Zalety

• kilka piaskownic
• W okolicy jest trochę drzew, więc przez część dnia jeden z placów zabaw jest zacieniony (raczej po południu).
• sporo konstrukcji do wspinania się dla starszych dzieci
• Blisko placu zabaw (przed basenem) jest dużo stojaków rowerowych.

Wady

• W okolicy praktycznie nie ma żadnej toalety (pytałam też o to innych opiekunów).
• I druga, chyba bardziej błaha dla niektórych, to nawierzchnia wyłożona tartanem. My zdecydowanie bardziej preferujemy naturalne wykończenie takich miejsc.

Po zabawie i drugim śniadaniu wyciągnęłam dziewczyny na spacer. Przeszłyśmy wokół jednego jeziorka, a Zosia wyznaczała nam trasę tak, by wrócić z powrotem do roweru.

Podobało nam się bo:

• Łatwo dojechać rowerem, prawie pod sam basen dojechaliśmy DDR
• Są 2 place zabaw obok siebie
• Park Szczęśliwicki jest klimatyczny i bardzo różnorodny w atrakcje. Świetnie nadaje się na spacer z dziećmi
• W budynku basenu jest lokal, w którym można awaryjnie zjeść (tak, dziewczyny wsunęły wszystko co miałam i były głodne po 1,5 godziny na placu zabaw)

Wskazówki

• pora roku: dowolna
• nasłonecznienie dosyć duże
• jedzenie: w budynku basenu, a także knajpa za skateparkiem
• toalety: brak
• parking rowerowy: tak, duży
• Czas dojazdu z centrum
  • 🚲 – 20 minut
  • 🚌 – 30 minut

Ocena placu zabaw: 7/10